Stel je voor: Je loopt dit pad (zie foto hierboven) uit en je volgt de route langs de stenen naar beneden. Voor je zie je de zee met haar golven, je voelt de wind in je haar en het zand tussen je tenen. Je ademt de zilte lucht en de zon is schijnt op je huid. Langzaam voel je lichaam ontspannen. Met dat je ontspant, voel je de druk, die je jezelf en/of je omgeving je oplegt, langzaam wegebben… Dit gevoel, vrij, zorgeloos en die enorme diepe vorm van rust, zou je voor altijd vast willen houden.
Afgelopen week vroeg iemand me iets bijzonders. Een vraag die mij een klein vreugde sprongetje opleverde. Normaal is het een vraag die ik aan andere mensen stel en ik krijg hem eigenlijk nooit echt terug. Deze keer kreeg ik dat wel. Wat heb je over gehouden aan je vakantie? Ik vind het de meest leuke vraag die er is, omdat dat wat je doet dan veel meer betekenis krijgt en je niet op je automatische piloot weer verder gaat in je leven.
Het grappige is, is dat mijn vakantie iets stressvoller is geëindigd dan dat wat we hadden gepland of gewild. We kregen pech onderweg en de auto wilde niet meer voor of achteruit. In eerste instantie denk je dan na 10 keer naar adem happen en een hartslag van 100 km per uur: "Nou, daar gaat mijn vakantiegevoel. Alles wat ik heb willen bereiken is ook lekker meteen weggevaagd." Maar dat was het in mijn geval helemaal niet. Niet echt, in ieder geval. Natuurlijk merkte ik dat ik in de regelmodus stapte en ik moe was. We hadden er een paar 100 kilometers opzitten en waren eigenlijk toe aan een maaltijd en rust. Naar mijn idee is dat normale vorm van stress.
Een paar dagen later merkte ik thuis dat het eigenlijk best wel lekker ging. De 'stress' die dat laatste stukje had gegeven was weg zodra ik thuis was. Ik stond nog steeds in vakantiestand en mijn hoofd reageerde steeds met: "Ach joh, we hebben de tijd. Waarom druk maken?" Zelfs toen bleek dat mijn eigen auto ook de wegenwacht nodig had en ik naar de andere kant van Amersfoort werd gesleept.
Dus wat is dan stress? Tegenwoordig wordt er een groot verschil gemaakt tussen werkleven en vakantie en ik moet eerlijk zeggen dat ik dat steeds een beetje meer raar ga vinden. Waarom zou ik me druk moeten maken in mijn werkleven? Waarom zou ik me dan anders moeten voelen? Waarom kan het niet zo zijn dat, als ik werk, ik net zo hard leef als wanneer ik op vakantie ben.
Wat heb ik dan geleerd door een maand vakantie te nemen? Of; wat zou ik dit jaar willen meenemen als voornemen - om het dan maar in nieuwjaarswensen uit te spreken? IK LEEF en ik doe alles wat bijdraagt in mijn levensgeluk. Alles wat ik nodig heb, komt naar mij toe - ook al moet je er soms een beetje moeite voor doen of je moet het kunnen zien. Alles wat kost, maar niets oplevert... daar ga ik een andere manier voor vinden. Praktisch gezien ga ik dus meer doen van dat wat ik leuk vind en zorg ik dat ik tijd heb om te contact te zoeken met natuur, geniet van mooie uitzichten en geniet van alle kleine en lekkere dingen in het leven.
Wat ga jij doen om weer meer te leven?